പണ്ട്, ഒരു വലിയ വീടിന്റെ ഭിത്തിയിലെ ഒരു ചെറിയ ദ്വാരത്തിൽ ശുപ്രൻ എന്ന ഒരു ചെറിയ എലി താമസിച്ചിരുന്നു. എപ്പോഴും ഭക്ഷണം തപ്പി നടക്കാലായിരുന്നു അവന്റെ പ്രധാന പണി, അവൻ ഒരു സാഹസികനുമായിരുന്നു.

ഒരു ദിവസം, ശുപ്രൻ തന്റെ ദ്വാരത്തിൽ നിന്ന് പുറത്തുകടന്ന് വീട് പര്യവേക്ഷണം ചെയ്യാൻ തീരുമാനിച്ചു. അവൻ ഹാളിൽ നിന്ന് അടുക്കളയിലേക്ക് ഓടി, അവിടെ കൗണ്ടറിൽ ഒരു രുചികരമായ ചീസ് കഷണം കണ്ടെത്തി.

ശുപ്രൻ ചീസ് എടുക്കാൻ ഒരുങ്ങിയപ്പോൾ, ഒരു വലിയ കറുത്ത പൂച്ച അടുക്കളയിലേക്ക് ചാടിക്കയറുന്നത് കണ്ടു. പൂച്ച ശുപ്രന്റെമേൽ ചാടി വീഴാൻ തയാറെടുത്തുകൊണ്ടിരിക്കുവാരുന്നു.

ഒരു മിന്നൽ പോലെ വേഗത്തിൽ, ശുപ്രൻ ചീസിനു പുറകിലേക്ക് ഓടിച്ചെന്ന് പൂച്ചയെ വിളിച്ചു, “ഹലോ, മിസ്റ്റർ ക്യാറ്റ്! ഇന്ന് നിങ്ങൾക്ക് എങ്ങനെയുണ്ട്?”

ശുപ്രൻ‌ന്റെ ധൈര്യത്തിൽ പൂച്ച അമ്പരന്നുപോയി. “ചെറിയ എലിയെ നീ ഇവിടെ എന്താണ് ചെയ്യുന്നത്?” അവന് ചോദിച്ചു.

“ഞാൻ കുറച്ച് ഭക്ഷണത്തിനായി നോക്കുകയാണ്,” ശുപ്രൻ പറഞ്ഞു. “എന്നാൽ നീയും എന്തോ അന്വേഷിക്കുന്നതായി ഞാൻ കാണുന്നു. അത് കണ്ടെത്താൻ ഞാൻ നിങ്ങളെ സഹായിക്കാം.”

ശുപ്രൻ‌ന്റെ വർത്തമാനം കേട്ട് പൂച്ച അത്ഭുതപ്പെട്ടു, പക്ഷേ അവനും ജിജ്ഞാസ ഉണ്ടായിരുന്നു. “നിങ്ങൾ എന്താണ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്?” അവന് ചോദിച്ചു.

“ശരി,” ശുപ്രൻ പറഞ്ഞു, “എനിക്ക് മണം പിടിക്കാൻ നല്ല കഴിവുണ്ട്, നീ അന്വേഷിക്കുന്നതെന്തും കണ്ടെത്താൻ എനിക്ക് നിന്നെ സഹായിക്കാനാകും. എന്നാൽ എനിക്ക് നിന്റെ സഹായം കൂടി വേണം, നോക്കൂ, ഞാൻ വളരെ ചെറുതാണ്. ഇവിടെ ധാരാളം അപകടങ്ങളുണ്ട്. നിനക്ക് എന്നെ സംരഷിക്കാൻ കഴിയുമെങ്കിൽ, നീ തിരയുന്നത് കണ്ടെത്താൻ ഞാൻ നിന്നെ സഹായിക്കാം.

പൂച്ച ഒരു നിമിഷം ആലോചിച്ചു എന്നിട്ട് തലയാട്ടി. “ശരി,” അവൻ പറഞ്ഞു. “നമുക്ക് ഒരുമിച്ച് പ്രവർത്തിക്കാം.”

അങ്ങനെ, ശുപ്രനും പൂച്ചയും ഒരുമിച്ചു പുറപ്പെട്ടു, വീട് പര്യവേക്ഷണം ചെയ്യുകയും ഭക്ഷണം തേടുകയും ചെയ്തു. അവർ സുഹൃത്തുക്കളായി, പരസ്പരം വിശ്വസിക്കാൻ പഠിച്ചു.

അങ്ങനെ, ശുപ്രൻ ധാരാളം ഭക്ഷണം കണ്ടെത്തി, പൂച്ച ഉറങ്ങാൻ സുഖപ്രദമായ ഒരു സ്ഥലവും കണ്ടെത്തി. അവർ രണ്ടുപേരും ഒരു പാഠം പഠിച്ചു: ചിലപ്പോൾ, ഏറ്റവും സാധ്യതയില്ലാത്ത സുഹൃത്തുക്കൾക്ക് അവരുടെ അഭിപ്രായവ്യത്യാസങ്ങൾ മറികടന്ന് മികച്ച നേട്ടങ്ങൾ കൈവരിക്കാൻ ഒരുമിച്ച് പ്രവർത്തിക്കാൻ കഴിയും.

ഈ കഥയുടെ ഗുണപാഠം; സഹകരണവും കൂട്ടായ്മയും വിജയത്തിലേക്ക് നയിക്കും, ഏറ്റവും അപ്രതീക്ഷിതമായ സാഹചര്യങ്ങളിൽ പോലും.